“Haat jij haar? Ja of nee?”
Hoorde ik een meisje van amper 6 jaar vragen aan een stel jongere meisjes. En direct vroeg ik mij af van wie ze dit geleerd zou hebben. Toen haar gevolg niet reageerden zei ze ‘Ik haat haar’, terwijl ze dreigend een stap naar de anderen deed. De jongere meisjes wisten duidelijk niet wat ze moesten zeggen of doen, dus zwegen ze maar. Ik stapte in mijn auto en waagde nog een blik op het stel voor ik wegreed en ik zag dat de jongere meisjes een ander onderwerp gekozen hadden en vrolijk kwebbelde, met de 6 jarige geïrriteerd aan hun zijden. Deze woorden bleven echter tijdens de autorit in mijn hoofd rondspoken. Hoe komt het dat zo’n jong kind al zulke zware woorden gebruikt? Waar zou ze die intimiderende toon vandaan hebben? Of gaat er iemand ook wel een zo dicht bij haar staan als ze een confronterende vraag stellen?
Ik was zelf met grote regelmaat het slachtoffer van nare opmerkingen, pesten, uitschelden, duwen en trekken en dreigementen. Het startte in de middenbouw van de basisschool. Toen ik de eerste keer thuis vertelde over pestgedrag zei mijn moeder iets dat ik mij tot de dag van vandaag nog kraakhelder kan herinneren: ‘Als een kindje lelijk tegen jou doet, dan betekent dat niet dat je lelijk terug moet doen’. Achteraf gezien had ze niet goed naar mijn verhaal geluisterd of überhaupt niet doorgevraagd wat er precies gebeurt was, want als ze dat wel gedaan had dan had ze mij geleerd om mijzelf te verdedigen. Maar moeders hadden het toen al druk, druk, druk en nemen sommige verhalen nu eenmaal met een korreltje zout.
Ik nam deze boodschap voor lief en ‘liet’ mij jarenlang het leven zuur maken. Ik probeerde zo onopvallend te zijn (waar is de invisibility cloak van Harry als je hem nodig hebt?) en viel daardoor juist op bij de verkeerde types. Alsof ik een neon pijl boven mijn hoofd had blinken met ‘Joehoe! Hier moet je zijn’ of ‘Sneu figuur recht voor je’.
Dit stopte abrupt toen ik mijn beste vriendin op de middelbare school leerde kennen. Ik leerde dat ik altijd op haar kon rekenen, ik mijn hoofd niet moest laten hangen en dat ik van mij af moest bijten. Pas toen keek ik de wijde wereld in, een wereld die hiervoor voor mij heel klein was. Logisch want ik keek vooral naar de punten van mijn eigen schoenen en de stoeptegels eronder. Ik vraag mij nu nog steeds wel eens af hoe ik überhaupt van A naar B ging zonder ooit echt op te kijken of te struikelen. Het is een godswonder dat ik mijn voortanden nog heb!
Laat ik hier even heel duidelijk zijn: ze maken mij de pis niet meer lauw. Dat schip al jaren geleden vertrokken. Bye bye, bitch. Ik heb geleerd dat mijn kwetsbaarheid mijn kracht is. Ik vertrouw blindelings op mijn intuïtie en mijn gevoel en dat maakt dat ik vol zelfvertrouwen kan zeggen: Ik ben mijn eigen Powerpuff girl. Jij mag ook een Powerpuff gilr zijn, maar ik ben Buttercup!
Tegenwoordig is pesten niet alleen nog maar in your face, het is overal.
Ik herken een leider uit duizenden. En dan heb ik het niet alleen over vroeger, maar juist ook over nu. Tegenwoordig hebben we het internet. Oh boy, wat een feest! Er zijn zat online bullebakken die ik het niet eens waard vind om hier bij naam te noemen omdat ik hen domweg geen faam gun. Mensen met insta-accounts die misbruik maken van andermans kwetsbaarheid, onzekerheid en soms zelfs verdriet. Alles voor de likes. Dit kan variëren van subtiele kut-opmerkingen of roddels tot openlijke vijandigheid. En dan nog hun trouwe gevolg … Wow! Hoe hersendood moet je zijn om al die haat als zoete koek bij je naar binnen te laten glijden? En hoe erg haat je jezelf als je dit soort accounts aandacht blijft geven als een content-vampier die een bloody fix nodig heeft. Of accounts die zich voeden met racisme, gender ongelijkheid en LHBTQIA+ haat.
“Overdag is deze vrouw een doodnormale burger, maar ‘s avond zaait ze haat online” – Jambers
En dan hebben we nog het pestengedrag waar wij als volwassene maar moeilijk los van komen: dat van een lover. Of je nu pas een paar weken, maanden of jaren samen bent, het pesten binnen een relatie kruipt onder je huid en slaat daar kamp op. Het vreet je langzaam van binnenuit hol, tot je niet meer weet wat je voelt of denkt en gedwee mee gaat in wat de pester zegt. Het duurt echt wel even voor dat je door hebt wat er aan de hand is. Je voelt een leegte die je niet meer gevuld krijgt met de dingen die je normaal energie gaven. Dit soort pesten is niet altijd voor de buitenwereld te zien. En als je er over klaagt dan kan je een “Ik zei het je toch” of “Dan ga je toch bij hem weg” naar je hoofd krijgen van je familie of vrienden. Weggaan bij een lover die pest (mentaal mishandeld) is lang niet zo gemakkelijk als dat mensen denken. Hier is heel veel lef en moed voor nodig. Bedenk dat je afgefikt bent tot je schoenen en dat je alsnog een horderace probeert te lopen. Tegenwoordig spreken we over geestelijke en emotionele mishandeling, gaslighting en narcisme, maar het blijft gewoon ordinair pesten.
Schreeuwen ✔️ Belachelijk maken ✔️ Emoties en gevoel ondermijnen ✔️ Nare opmerkingen ✔️ Uitschelden ✔️ Duwen en trekken (zowel lichamelijk als geestelijk) ✔️ Dreigementen ✔️
En dat alles verpakt in een “pakketje schroot met een dun laagje chroom” – Het Goede Doel
Woorden zijn krachtig. Ze kunnen je opbouwen, maar ook vernietigen. Ik vind het zorgwekkend om te zien hoe een kind al op jonge leeftijd zoveel haat uit kan stralen. Dit gedrag weerspiegelt vaak wat ze thuis of in hun omgeving zien en horen. Het begint onschuldig, met kleine opmerkingen en venijnige grapjes, maar kan snel escaleren naar iets veel schadelijkers. “Dit escaleert echt gigantisch uit de klauwen!”- onbekend. Pesten, roddelen en afgunst zijn gedragspatronen die diepgeworteld kunnen raken en levenslange littekens kunnen achterlaten.
Het is belangrijk om te begrijpen waarom dit soort gedrag plaatsvindt. Vaak komt het voort uit onzekerheden en een gebrek aan zelfvertrouwen. Wanneer we ons onzeker voelen, kan het verleidelijk zijn om anderen neer te halen om onszelf beter te voelen. Dit geldt voor zowel kinderen als volwassenen.
Hoewel het gedrag van het jonge meisje best schokkend is, zie ik vergelijkbaar gedrag ook bij volwassenen. Op de werkvloer, in sociale kringen en online, zien we vaak hoe vrouwen elkaar bekritiseren en neerhalen. Zo zit jij nu misschien wel op kantoor met zo’n bullenbak. Zo eentje die jouw ideeën pikt, je neerhaalt met venijnige grapjes en overal kritiek op heeft en dit aan je verkoopt als feedback. You’re welcome
Veel van dit negatieve gedrag is een schreeuw om aandacht en erkenning. Wanneer we ons niet gezien of gewaardeerd voelen, kunnen we onbewust proberen anderen naar beneden te halen om onszelf op te liften. Deze kortzichtige oplossing zal op de lange termijn alleen maar meer schade veroorzaken en kan je moeilijk loslaten. Het is een schadelijke cyclus die niet alleen ons zelfvertrouwen aantast, maar ook de manier waarop we als gemeenschap functioneren. In plaats van elkaar te beconcurreren en te ondermijnen, zouden we elkaar moeten steunen en aanmoedigen.
Het gedrag van het meisje herinnerde mij eraan hoe belangrijk het is om al vroeg te beginnen met het aanleren van positieve gedragingen en waarden. Als volwassenen hebben we de verantwoordelijkheid om een goed voorbeeld te geven en een veilige en ondersteunende omgeving te creëren voor de volgende generatie. Dit betekent dat we niet alleen voor onszelf zorgen, maar ook voor degenen om ons heen. Monkey see, monkey do.
Conclusie
Don’t be a little bitch
Zo word jij ook een Powerpuff girl:
- Zelfreflectie: Het begint bij onszelf. Reflecteer op je eigen gedrag en vraag jezelf af of je anderen onbewust neerhaalt. Roddel je om het roddelen of maak je je misschien zorgen om iemand? Erken je eigen onzekerheden en werk eraan om ze te overwinnen zonder anderen te schaden.
- Positieve en open Communicatie: Kies je woorden zorgvuldig. Probeer opbouwende en ondersteunende opmerkingen te maken in plaats van kritische of negatieve. Complimenteer anderen oprecht en moedig hen aan.
- Empathie: Probeer je in de schoenen van anderen te verplaatsen. Begrijp dat iedereen zijn eigen uitdagingen en onzekerheden heeft. Toon medeleven en begrip in plaats van oordeel.
- Ondersteuning: Zoek naar manieren om anderen te ondersteunen. Dit kan variëren van een vriendelijk woord tot het actief helpen van iemand in nood. Een luisterend oor doet ook al wonderen.
- Rolmodellen: Wees een rolmodel voor anderen, vooral voor de jongere generatie. Laat zien dat vriendelijkheid en steun krachtiger zijn dan kritiek en afgunst. Inspireer anderen door je eigen gedrag. Goed voorbeeld doet echt volgen.
